Descrición

Manifesto
A verdade que desequilibra

Reportaxe Xela Arias, a vida ía en serio
Biografía dunha poeta transgresora e rebelde en todos os aspectos da súa vida e a súa obra. Da infancia en Sarria a facer da cidade de Vigo o poema.
Marta Veiga Izaguirre I Fotos Xulio Gil

Ás ceibas
Galego por nacemento e adopción
Ana Iglesias

Entrevista
María Xesús Nogueira
A filóloga, encargada de compilar a obra de Xela Arias na súa Poesía reunida, revela as claves que marcaron a obra da poeta, «que desde os primeiros textos foi rompedora».
Claudia Morán I Fotos Miguel Blanco

Ás ceibas
Contrasinal: rebeldía
Marilar Aleixandre

Crónica
Editora e compañeira
Relato do paso por Xerais de Xela Arias contado pola súa amiga e colega. Entrou moi nova, cando a editorial botaba a andar, e alí traballará en traducións maila edición de textos.
Celia Torres Bouzas

Ás ceibas
Danzando na perplexidade
Marga do Val

Reportaxe. Arte e parte
Xela Arias mantivo un interese permanente polo diálogo creativo con outras artes, pola fusión da poesía con outras linguaxes como a ilustración, a pintura e a fotografía.
Belén López

Ás ceibas
«Esto que aquí queda»
Chus Pato

Reportaxe
O dial esvara
Afirmaba sentirse moito máis influída polo mundo do rock’n’roll ca polo dos poetas galegos. A finais dos 80, Arias comporá un feixe de letras para a banda viguesa Desertores.
Teresa Cuiñas I Fotos Xulio Gil

Ás ceibas
Tan negra por elección
Ana Romaní

Reportaxe
A man que move a boca
Xela Arias inicia a súa actividade como tradutora nun período no que por primeira vez hai un espazo para a profesionalización da edición con vontade de normalizar a lingua galega.
María Reimóndez

Ás ceibas
O salto perfomado
Antía Otero

Entrevista
Xela Arias en catro voces
Conversa arredor de como chegaron á figura e obra de Xela mailo seu impacto na nova xeración das nosas letras, con Alba Cid, Berta Dávila, Míriam Ferradáns e Oriana Méndez.
Dores Tembrás

Ás ceibas
O pequeniño poema enorme
Olga Novo

Ilustración Javi Prieto

A maioría das fotos deste número son do fotógrafo vigués Xulio Gil, a quen agradecemos a súa cesión. ©Darío Gil Arias.